Stara kamienica może dać korzyści

Z ulgi na zabytki nie skorzysta każdy członek spółdzielni mieszkaniowej, skoro warunkiem odliczenia wpłaty na fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej jest bycie właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomego zabytku.

Wprowadzona przez Polski Ład tzw. ulga na zabytki występuje m.in. w sytuacji, w której podatnik wniesie wpłaty na fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej utworzony dla zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru zabytków lub znajdującego się w ewidencji zabytków. Wpłaty takie można odliczyć od podstawy obliczenia podatku PIT.

Warunkiem odliczenia jest bycie właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomego zabytku, dla którego utworzony jest fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej.

Nie dla każdego

Generalnie rzecz biorąc, członkiem spółdzielni mieszkaniowej jest osoba, której przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu. Członkami mogą być też osoby, które mają prawo odrębnej własności lokalu czy też prawo własności domu jednorodzinnego. Z ulgi na zabytki nie skorzysta więc każdy członek spółdzielni mieszkaniowej, skoro warunkiem odliczenia wpłaty na fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej jest bycie właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomego zabytku.

Uprawnienie takie nie będzie dotyczyć członków spółdzielni mieszkaniowej, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokalu mieszkalnego typu lokatorskiego lub własnościowego. Na brak możliwości skorzystania z odliczenia nie ma wpływu fakt, że lokal, do którego przysługuje spółdzielcze prawo znajduje się w zabytku. Ulga dotyczy więc osób, które mają własność lokalu znajdującego się takiej nieruchomości. Z ulgi skorzystają też osoby, którym przysługuje współwłasność lub własność domu jednorodzinnego, który jest zabytkiem. Paradoksalnie, osoby uprawnione do skorzystania z ulgi nie muszą być członkami spółdzielni mieszkaniowej.

Bez członkostwa

Występuje tu sytuacja, w której z działalności spółdzielni mieszkaniowej, która remontuje zabytek, korzystają osoby z nią niezwiązane jako członkowie.

Poza tym, skoro własność zabytku przysługuje osobom fizycznym, to spółdzielnia może zabytek tylko dzierżawić lub najmować. Należy także zauważyć, że wpłaty na fundusz remontowy dokonywane są także przez członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali. Osoby takie nie mogą skorzystać z ulgi na zabytki, ale ich wpłaty na fundusz remontowy mogą być przeznaczone na remont nieruchomego zabytku.

Ważny jest moment poniesienia wydatków

W celu skorzystania z ulgi na zabytki, własność lub współwłasność nieruchomego zabytku musi przysługiwać podatnikowi w momencie poniesienia wydatku na fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej. Za datę poniesienia wydatku uznaje się dzień zapłaty należności na taki fundusz. Odliczenie od podstawy obliczenia podatku PIT nie może przekroczyć 50 proc. wydatków na fundusz remontowy, które są udokumentowane dowodem wpłaty na taki fundusz lub wydanym przez spółdzielnię mieszkaniową zaświadczeniem o wysokości wpłat w roku podatkowym. Jeżeli własność lub współwłasność nieruchomego zabytku przysługuje małżonkom, między którymi istnieje wspólność majątkowa, mogą oni odliczyć wpłaty na fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, bez względu na to, czy dokument potwierdzający poniesienie wydatku został wystawiony na imię obydwojga małżonków czy jednego z nich. Osoby, które wniosły wpłaty na fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej odliczają te wydatki w zeznaniu za rok podatkowy, w którym je poniesiono. Jeżeli kwota odliczonych wydatków nie znajduje pokrycia w rocznym dochodzie podatnika, podlega ona odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez sześć lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym dokonano odliczenia. Natomiast jeżeli po roku, w którym podatnik dokonał odliczeń, otrzyma on zwrot odliczonych wydatków, to powinien doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot.