Żądanie ewentualne pozwu opartego na kredycie denominowanym kursem franka szwajcarskiego
2017-04-12
Póki nie zostanie wypracowane kompleksowe rozwiązanie problemu tzw. kredytów frankowych (w tym kredytów denominowanych kursem franka szwajcarskiego), kredytobiorcom, którzy zaciągnęli wieloletnie zobowiązania, których wysokość jest powiązana z kursem tejże waluty, pozostaje dochodzenie swoich racji w postępowaniu sądowym.
W przypadku kredytów denominowanych kursem franka szwajcarskiego, powództwo skierowane przeciwko bankowi, może zostać oparte na tzw. żądaniu ewentualnym. Z jednej strony kredytobiorcy mogą bowiem żądać uznania umowy kredytu za nieważną od chwili jej zawarcia, z uwagi na to, że:
umowa kredytu w istocie nie określała kwoty kredytu, albowiem kwota kredytu została wyrażona we frankach szwajcarskich, natomiast wypłacona w złotych polskich według nieokreślonego stosowanego przez bank kursu,
naruszona została zasada walutowości poprzez to, że nie doszło do faktycznego obrotu frankami szwajcarskimi dozwolonego przepisami prawa dewizowego,
jej postanowienia są sprzeczne z naturą stosunku prawnego i zasadami współżycia społecznego z uwagi na to, że na kredytobiorcę zostało przerzucone niegraniczone ryzyko wzrostu kursu franka.
Z drugiej zaś (ewentualnie), kredytobiorcy mogą żądać uznania postanowienia, dotyczącego nieokreślonego kursu wymiany walut stosowanego przez bank przy spłacie kredytu (przelicznika złotych na franki), za niewiążące w stosunku do kredytobiorcy, z uwagi na jego abuzywny charakter.
Dodatkowo w pozwie można domagać się uznania przez sąd za niewiążące niektórych postanowień umownych, w szczególności odnoszących się do żądania przez bank ubezpieczenia tzw. niskiego wkładu, czy też tzw. klauzuli podwyższonego oprocentowania dopieranego po wpisie hipoteki.
