Wydłużenie terminów przedawnienia wykroczeń także dla spraw niezakończonych

2017-11-02

Zgodnie z brzmieniem art. 45 § 1 kodeksu wykroczeń w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 23 marca 2017 r. o zmianie ustawy kodeks karny i niektórych innych ustaw karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu. W przeciwieństwie do uprzednio obowiązującej regulacji, nowe zasady przedawnienia liczą 2 letni okres przedawnienia czynów od momentu zakończenia 1 rocznego okresu po wszczęciu postępowania w sprawie, w rzeczywistości kreując 3 letni termin przedawnienia (uprzednio ten okres liczony był od momentu popełnienia czynu).

Wbrew ogólnej zasadzie nie działania prawa wstecz, a zarazem wyłączając znane polskiemu ustawodawstwu karnemu prawo sprawcy do oceny popełnionego czynu według regulacji ustawy względniejszej (łagodniejszej), ustawodawca zdecydował się przy tym o stosowaniu nowych przepisów dotyczących przedawnienia do wszystkich czynów, nawet tych popełnionych przed zmianą przepisów. Zgodnie bowiem z art. 6 ustawy nowelizującej do czynów popełnionych przed dniem jej wejścia w życie stosuje się przepisy o przedawnieniu zawarte w ustawie, w brzmieniu nadanym nowelizacją, chyba że termin przedawnienia już upłynął. Zatem w sprawach wykroczeń popełnionych przed dniem 1 czerwca 2017 r. ich sprawcy winni liczyć się z dłuższym okresem przedawnienia tych czynów, chyba że dotychczasowy 2 letni termin przedawnienia upłynął przed tym dniem. Oczywistym jest, iż powyższa regulacja odnosi się do wszelkich wykroczeń znanych polskiemu prawu, nie tylko do katalogu wykroczeń umieszczonego w samej ustawie kodeks wykroczeń.