Komornik Sądowy nie powiększy opłaty egzekucyjnej o podatek VAT
2016-08-12
Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów w dniu 7 lipca 2016 r., po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej zagadnienia prawnego w sprawie o sygnaturze III CZP 34/14, podjął uchwałę w której wskazał, że komornik sądowy określając wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego, nie może powiększyć opłaty egzekucyjnej, ustalonej na podstawie art. 49 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 790 ze zm.), o stawkę podatku od towarów i usług.
Sąd Najwyższy podjął przedmiotową uchwałę na skutek pytania prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w B., który przy rozpoznawaniu zażalenia powziął poważne wątpliwości, czy komornik sądowy określając wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego uprawniony jest do powiększenia opłaty egzekucyjnej o kwotę podatku VAT.
Wątpliwości o to, kto ma pokryć podatek VAT, tj. czy komornik, czy dłużnik, pojawiły się na skutek zmiany dotychczasowego stanowiska Ministra Finansów zawartego w interpretacji ogólnej z dnia 30 lipca 2004 r., zgodnie z którym komornicy nie byli uznawani za podatników podatku VAT. W dniu 9 czerwca 2015 r. Minister Finansów wydał interpretację, w której wskazano, że czynności komorników, w szczególności egzekucyjne, uznać należy za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT świadczenie usług za wynagrodzeniem i nie ma do nich zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku VAT. Jednocześnie określono, że od dnia 1 października 2015 r. czynności komorników zostaną objęte podatkiem VAT. Ministerstwo Finansów do interpretacji dodało biuletyn informacyjny ogłoszony w dniu 21 września 2016 r., w którym wskazano, że podatek od towarów i usług mieści się w opłacie egzekucyjnej i nie może być doliczany do opłaty egzekucyjnej.
W uchwale z dnia 7 lipca 2016 r. Sąd Najwyższy rozstrzygnął sprzeczne interpretacje, zauważając przy tym, że rozwiązanie jest bardzo niekorzystne dla komorników, ale nawet mając powyższe na względzie, zmiana interpretacji nie może prowadzić do obciążenia finansowego dłużników
