Nowelizacja KC w zakresie przedawnienia roszczeń dotyka również kwestii zasiedzenia
2018-09-25
Z dniem 9 lipca 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy kodeks cywilny i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1140. Nowelizacja ta dotknęła m.in. art. 118 KC, zgodnie z brzmieniem którego koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.
Przed wejściem w życie tego przepisu w nowym brzmieniu, terminy przedawnienia oparte były o ogólne zasady wyrażone przede wszystkim w art. 112 KC, zgodnie z którym termin oznaczony w latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu. Zaistniała sytuacja oznacza zatem praktyczne wydłużenie terminu przedawnienia do ostatniego dnia roku kalendarzowego, w którym faktycznie upłynął termin przedawnienia, jeżeli termin ten jest dłuższy niż 2 lata. Powyższa nowelizacja przedstawia przy tym niebagatelny wpływ również na instytucję zasiedzenia jako sposobu nabycia własności rzeczy ruchomych i nieruchomych, co wynika z jednoznacznego brzmienia art. 175 KC.
Przepis ten wskazuje bowiem, iż do biegu zasiedzenia stosuje się odpowiednio przepisy o biegu przedawnienia roszczeń. Dodanie do art. 118 KC drugiego zdania oznaczającego jednoznacznie koniec biegu terminu przedawnienia, wyznacza przy tym koniec biegu terminu zasiedzenia, co stanowi konsekwencję odesłania określonego w art. 175 KC. Terminy zasiedzenia nieruchomości wynoszące odpowiednio 20 i 30 lat jeżeli chodzi o posiadanie w dobrej i złej wierze, a także termin zasiedzenia ruchomości wynoszący 3 lata, w zależności od konfiguracji upływu wskazanych okresów, mogą okazać się odpowiednio dłuższe, gdyż zgodnie z brzmieniem odpowiednio stosowanego w tej sytuacji art. 118 KC ustawodawca przewidział tu upływ terminów dopiero z ostatnim dniem roku kalendarzowego, w którym faktycznie okres ten się zakończył.
