Przy inwestycji w elektrownie pojawiają się wątpliwości

Przedsiębiorcy z branży energii odnawialnej w ramach procesu inwestycyjnego częstokroć muszą mierzyć się z problemem jaki powstaje w związku z koniecznością ustalenia wartości początkowej wznoszonych środków trwałych. Wątpliwości dotyczą głównie tego jakie kategorie wydatków powinny składać się na wartość początkową środka trwałego stanowiącego element wznoszonej elektrowni, a jakie powinny zostać zaliczone bezpośrednio w koszty podatkowe. Poniżej przestawiamy niektóre z kwestii mogących budzić wątpliwości.

Przepisy ustawy o CIT wyraźnie wyłączają z kosztu wytworzenia środka trwałego koszty ogólne zarządu. Co prawda w ustawie brak jest definicji tych kosztów, niemniej należy przez nie rozumieć koszty działania jednostki jako całości oraz zarządzania nią. W interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe można wyczytać, że są to koszty administracyjno-gospodarcze.

Składają się na nie: wynagrodzenia wraz z pochodnymi pracowników zarządu, koszty delegacji, koszty eksploatacji samochodów służbowych, koszty zużycia materiałów biurowych, podatki o charakterze kosztowym, opłaty pocztowe, telekomunikacyjne i inne, koszty utrzymania budynków i pomieszczeń zarządu. Wydatki te stanowią koszty ogólne działalności i są ujmowane w kosztach uzyskania przychodów na bieżąco. Nie mogą więc zwiększać wartości początkowej wznoszonych środków trwałych.

Inwestorzy wznoszący elektrownie wiatrowe lub fotowoltaiczne, aby zabezpieczyć teren pod budowę, zawierają długoterminowe umowy dzierżawy z właścicielami gruntów. Czynsz dzierżawny jest ponoszony przez przedsiębiorstwa zarówno przed oddaniem inwestycji do użytku, jak i po jej oddaniu. W tym zakresie mogą powstać wątpliwości czy koszty czynszu dzierżawnego poniesione przed oddaniem inwestycji do użytku powinny składać się na wartość początkową wznoszonych środków trwałych.

W przeszłości dochodziło w tym zakresie do rozbieżności interpretacyjnych. Organy podatkowe raz twierdziły, że czynsz za dzierżawę jest kosztem ogólnym działalności, a innym razem, że jest kosztem inwestycji. Niemniej obecnie organy prezentują jednolitą linię interpretacyjną i twierdzą, że koszty czynszu dzierżawnego poniesione przed oddaniem inwestycji do użytku podatnicy powinni zaliczać do wartości początkowej wznoszonego środka trwałego.

Do kosztów inwestycji powinny być również alokowane koszty amortyzacji składników majątku wykorzystywanych do jej realizacji. Koszty te powinny być alokowane w wysokości odpowiadającej sumie odpisów amortyzacyjnych za okres, w którym składniki były wykorzystywane do wytworzenia określonych środków trwałych. Do składników majątku, którego amortyzacja powinna składać się na wartość początkową inwestycji, można zaliczyć maszyny budowlane, narzędzia, samochody, sprzęt biurowy czy nawet licencje i prawa autorskie. W praktyce dla podatników oznacza to, że ukosztowienie takich składników majątku zostanie znacznie rozciągnięte w czasie.

podstawa prawna: art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2019 r. poz. 865)

Wymienione w artykule kategorie kosztów to jedynie niewielka część wydatków do jakich poniesienia są zmuszeni przedsiębiorcy w związku z procesem inwestycyjnym. Przyporządkowanie ich jako kosztu inwestycji czy kosztu ogólnego może w wielu przypadkach budzić poważne wątpliwości. Dlatego też wskazane jest pozyskanie interpretacji podatkowej. Dzięki niej przedsiębiorca zyska kompleksową wiedzę na temat prawidłowości rozliczeń prowadzonej inwestycji i zabezpieczy się przed ryzykiem podatkowym.

Artykuł ukazał się w dzienniku „Rzeczpospolita” w dniu 05-08-2019 r.