Koniec terminu wyznaczonego na dokonanie czynności nie wypadnie w sobotę
2017-02-27
Z początkiem roku 2017 weszły w życie przepisy ustawy, której celem było usprawnienie i uproszczenie regulacji, mając na uwadze głównie przedsiębiorców. Nowelizacją objęto szereg ustaw, w tym najważniejsze, m. in. Kodeks cywilny, Kodeks pracy, Ordynację podatkową i Kodeks spółek handlowych.
Za najważniejszą zmianę wprowadzoną ustawą o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców należy uznać w art. 115 Kodeksu cywilnego odnoszącą się do ustalania końca terminu w prawie cywilnym.
Obecnie, jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą. W poprzednim stanie prawnym, jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypadał na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy, termin upływał dnia następnego.
Należy wskazać, że ustawodawca uwzględnił w nowelizacji stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w orzeczeniach z dnia 19 listopada 2001 r. (sygn. akt I PZ 85/2001) oraz z dnia 25 kwietnia 2003 r. (sygn. akt III CZP 8/03), w których Sąd Najwyższy wskazywał, że sobota nie jest dniem ustawowo wolnym od pracy.
W tym miejscu warto przypomnieć, że za dni ustawowo uznane za wolne od pracy uważa się niedziele oraz wymienione w ustawie z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy: 1 stycznia – Nowy Rok, 6 stycznia – Święto Trzech Króli, pierwszy i drugi dzień Wielkiej Nocy, 1 maja – Święto Państwowe, 3 maja – Święto Narodowe Trzeciego Maja, pierwszy dzień Zielonych Świątek, dzień Bożego Ciała, 15 sierpnia – Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, 1 listopada – Wszystkich Świętych, 11 listopada – Narodowe Święto Niepodległości oraz 25 i 26 grudnia – pierwszy i drugi dzień Bożego Narodzenia.
Podkreślenia wymaga fakt, że powyższa regulacja poprzez normę art. 165 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego znajduje zastosowanie w postępowaniu cywilnym.
