Zadośćuczynienie od dentysty za wyrwanie zdrowego zęba
2020-02-14
– Dentysta pracujący w poradni stomatologicznej pomyłkowo wyrwał mi zdrowy ząb, nie ten który powinien. Od kogo mogę domagać się odszkodowania? Czy odszkodowanie pokryje koszty wstawienia implantu w miejsce niewłaściwie wyrwanego zęba – pyta pani Joanna.
Naprawienia szkody można dochodzić od podmiotu wykonującego działalność leczniczą, z którym pacjent zawarł umowę na świadczenie zdrowotne. Podstawę roszczenia stanowi art. 471 (odpowiedzialność kontraktowa) lub art. 444 w zw. z art. 415 k.c. (odpowiedzialność deliktowa). Podmiot ten ponosi odpowiedzialność zarówno za lekarza zatrudnionego w ramach stosunku pracy (na zasadzie art. 120 k.p.), jak i za tego, który jest jego podwykonawcą w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej (art. 474 k.c). Jeżeli wykonujący zabieg dentysta nie działał w ramach stosunku pracy lecz był samodzielnym podmiotem wykonującym działalność leczniczą, może ponosić odpowiedzialność deliktową. Ponieważ podmioty lecznicze objęte są ubezpieczeniem obowiązkowym odpowiedzialności cywilnej (na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej), roszczenie można skierować bezpośrednio do ubezpieczyciela podmiotu wykonującego działalność leczniczą. Dane o numerze polisy i ubezpieczycielu podmiot wykonujący działalność leczniczą jest obowiązany podać, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt. 2) powyższej ustawy.
Jeżeli ząb wyrwany nie kwalifikował się do resekcji, niezależnie od podstawy roszczenia, będzie ono obejmowało zarówno zwrot kosztów niewykonanego zabiegu (resekcji zęba właściwego), jak i wstawienie implantu. W przypadku roszczenia kontraktowego, podstawą żądania pełnego odszkodowania będzie art. 361 § 2 k.c. Dla roszczenia deliktowego, kluczowe znaczenie ma art. 444 § 1 k.c. Przewiduje on, że w razie uszkodzenia ciała, poszkodowanemu przysługuje możliwość domagania się naprawienia szkody w zakresie wszelkich wynikłych z tego powodu kosztów (w tym wyłożenia z góry sumy potrzebnej na koszty leczenia).
Niezależnie, poszkodowanemu przysługuje roszczenie o zadośćuczynienie, zarówno za doznaną krzywdę (na podstawie art. 445 k.c.), jak i za zawinione naruszenie praw pacjenta z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta.
Odpowiedź ukazała się w dzienniku „Rzeczpospolita”
